In 2002 nodigde ik Phil uit voor een grote tentoonstelling die hij tot in de puntjes had ontworpen. Meer dan twintig jaar zijn verstreken, is de tijd gekomen voor een essentiële retrospectieve die het Maison de l'image mogelijk zou kunnen maken, omdat het beweert alle facetten van de kunstenaar te laten zien, inclusief reclame.
In zijn oeuvre dat al immens en toch homogeen is, hebben wij een recente galerij van mutanten als favoriet: Door de magie van het digitale, die een tweede natuur is voor Phil, vindt hij de menselijke typologie opnieuw uit: een vreemde mensheid op groot formaat, grillig en verontrustend maar niet te bevatten. Het verrast ons door de impact van zijn puurheid en de chirurgische precisie van zijn uitvoering. Een werk dat zowel formidabel als grappig is. De beelden zijn altijd intens, verrassend en verontrustend, en toch nooit overdreven zijn. Men kan niet anders dan gebiologeerd zijn door deze subliem moderne mensachtigen, die zo ver van ons afstaan zonder echt onredelijk te zijn. Technisch gezien assembleert Phil gefragmenteerde personages waarvan de samengestelde elementen, door het gebruik van digitale hulpmiddelen, uit verschillende bronnen komen om een stille mutant te creëren. Ons lichte onbehagen over deze ongewone portretten wordt getemperd door het medeleven dat we voelen voor hun schepper. En is dat uiteindelijk niet waar hij op uit is? Meer recentelijk is Phil teruggekeerd naar het schilderen omwille van het unieke ervan, en de snelheid van acrylverf.
Galerieën
