Pierre Moreau

Voordat hij de kunstenaar werd die we nu beginnen te ontdekken, was Pierre Moreau de laatste drie decennia van de eeuw een echte zoon van de reclame-industrie. Pierre Moreau staat voor extreme eenvoud of extreme complexiteit. Het eerste vraagt om eenvoud, het tweede om een compositie die hiërarchisch geordend is zodat het geassimileerd kan worden. Nu hij de reclame en de mode de rug heeft toegekeerd om zich volledig aan zijn kunst te wijden, blijft deze dubbele benadering de constante in zijn creaties. Maar voordat hij de kunstwereld inging, legde hij het enthousiasme van de beginjaren van de Europese integratie vast op film, met de reuzen van die tijd, Willy Brandt, François Mitterand, Paul Henri Spaak en John Glenn. Bovenal is het een veelzijdig talent dat hij met virtuositeit uitoefent wanneer de koninklijke familie hem het beeld toevertrouwt. Of grote artiesten zoals Olivier Strebelle, voor wie hij de visuele biograaf is met niet minder dan 15.000 uitzonderlijke beelden. In die tijd was niets te goed, en dus te duur, zolang het maar ongeëvenaarde expertise en uitzonderlijke resultaten bood.
Toen kwam de digitale technologie, die nog steeds een revolutie in het beeld teweegbrengt. Tot dan toe was zilverkleur een gestandaardiseerd industrieel product met definitief vastgelegde eigenschappen, met als doel kleurgetrouwheid. Maar het is niet de taak van de kunstenaar om de werkelijkheid weer te geven; hij is er om zijn visie daarop op te leggen. Sinds de digitalisering is kleurenfotografie een kracht om rekening mee te houden. Voortaan zijn de werken van Pierre Moreau op groot formaat zowel picturaal als fotografisch tijdloos, een droomwereld van drukwerk en poëzie. Het Maison de l'image laat ons opnieuw kennismaken met een belangrijke kunstvorm die gevoed wordt te midden van de "zogenaamde" commerciële kunst.

Met poëzie van Isabelle Bielecki.