Morris is first and foremost an entertainer. He told his stories in the mode of a farce, parodying a number of successful westerns to achieve a picturesqueness that was not afraid of the zany. There are caricatures of famous characters, or anachronistic ones, who have nothing to do with it other than setting the story a little further west. There are the cabaret dancers, who the author is careful never to mention are prostitutes, not to mention the lazy Mexican and the Chinese who are relegated to menial tasks. We shudder to think that the guardians of political correctness will feast their inquisitive eyes on these crazy stories, just as the anti-smoking lobbies did with the cowboy's chewed cigarette butt. Soon enough, Morris delegated the content of his stories to the scriptwriters, as the artist wished to concentrate on directing. Remembering his apprenticeship in the field of animated film, Morris' use of color set him apart from the rest, breaking with the habits of logical continuity and realistic conventions, and not hesitating to alternate contrasts, backlighting, hue inversions, etc., without the slightest predictability. The same is true of the backgrounds, which the designer plants from the outset, then simplifies to a symbolic outline once the information has been acquired. The whole grammar of framing comes into play, from the wide shot to the blow-up, coupled with the angle of view. Morris innovates with his daring combination of staging elements, lighting, recognition signs, the variety and length of the shots, the graphic breakdown - in short, with his "how". This alone is worth its weight in readings, and makes this series absolutely unique, a tasty lesson in both content and form.
Vincent Lagachette
Het Huis van het Beeld wordt de Saloon van de Seed Factory. Volgend op het eerbetoon aan The New Yorker, is er nu de rush naar het Westen. Illustere desperado's en sheriffs van de illustratiekunst uit het noorden en zuiden van het land, en zelfs van over de grens, hebben een afspraak gemaakt om er elkaar te ontmoeten. Deze rodeo van beelden toont trots hun know-how als eerbetoon aan de cowboy wiens vader - Morris - Belgisch, Vlaams en Franstalig is. Coyotes, begrafenisondernemers en gieren zijn niet toegelaten. De duels tussen de tentoongestelde werken worden gevoerd in de meest totale broederschap. Morris is bovenal een entertainer. Hij vertelt zijn verhalen op de wijze van een farce, en parodieert zo tal van succesvolle westerns, om er een pittoresk verhaal uit te distilleren, dat evenwel de humor niet schuwt. Hij tekent karikaturen van beroemde acteurs en personages, soms anachronistisch, die er vooral zijn om het verhaal een groter Western-gehalte te geven. Er zijn de cabaretdanseressen, waarvan de auteur nooit openlijk vermeldt dat het prostituees zijn, om nog maar te zwijgen van de luie Mexicaan, en de Chinees die ondankbaar werk moet uitvoeren. Men huivert bij het idee dat de hoeders van de politieke correctheid hun nieuwsgierige ogen zullen laten vallen op deze krankzinnige verhalen, net zoals de antirooklobby's hebben gedaan met zijn beknabbelde sigarettenpeuk. Morris delegeerde al snel de inhoud van zijn verhalen aan scenaristen omdat hij zich wilde concentreren op de realisatie ervan. Mede door zijn leertijd op het vlak van de animatiefilm, onderscheidt de inkleuring zich van alles wat er in die tijd werd gedaan. Hij breekt met de gewoonten van de logische continuïteit en de realistische conventies, hij aarzelt niet om contrasten, tegenlicht, kleurinversies, enz. af te wisselen zonder de minste voorspelbaarheid. Dezelfde efficiëntie geldt voor de decors, die de tekenaar van in het begin neerzet om, zodra de informatie is verworven, ze te vereenvoudigen tot schematische symbolen. De hele grammatica van de kadrering wordt dooreengegooid, van het breedbeeld tot de blow-up, gekoppeld aan de opnamehoek van het shot. Door de gedurfde combinatie van de scenografische elementen, de belichting, de herkenningspunten, de verscheidenheid en de lengte van de shots, de grafische opvolging van de beelden, kortom door het "hoe", innoveert Morris. Dit alleen al is zijn gewicht in lectuur waard, en maakt deze serie absoluut uniek. Een heerlijke les in beeldopmaak zowel qua inhoud als qua vorm.
Vincent Lagachette
